Διάγνωση, στάδια και θεραπεία κιρσών στα πόδια

Πολλοί άνθρωποι δεν παίρνουν σοβαρά τα πρώτα σημάδια των κιρσών και τα θεωρούν απλώς ένα καλλυντικό ελάττωμα. Στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι αλήθεια. Η ασθένεια είναι πολύπλοκη, πολύπλοκη, μπορεί να επιδεινώσει σημαντικά τη γενική υγεία ενός ατόμου και να προκαλέσει επικίνδυνες συνέπειες.

Επιπλέον, έχει αρνητικό αντίκτυπο στην ευεξία, την απόδοση και την εμφάνιση του ασθενούς. Επομένως, η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή θεραπεία βοηθούν στην πρόληψη της ανάπτυξης της νόσου και προστατεύουν τον οργανισμό από πολλές αρνητικές εκδηλώσεις κιρσών.

Αιτίες και συμπτώματα κιρσών

Οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν ότι η κληρονομικότητα είναι ένας από τους κύριους λόγους για την ανάπτυξη κιρσών. Εάν υπήρξαν περιπτώσεις κιρσών στην οικογένεια, μπορεί να υποστηριχθεί ότι τα μέλη της οικογένειας διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο.

Η δεύτερη πιο συχνή περίπτωση είναι η αυξημένη πίεση στα πόδια, η οποία οδηγεί σε διαταραχές στη ροή του αίματος και στη λειτουργία των φλεβικών βαλβίδων. Τα άτομα που κινδυνεύουν είναι αυτά που είναι υπέρβαρα, έχουν καθιστική ζωή, κάνουν καθιστική δουλειά ή περνούν πολύ χρόνο στα πόδια τους. Οι καπνιστές, τα άτομα με ορμονικές και ενδοκρινικές διαταραχές, ασθένειες του αίματος και έντονη σωματική δραστηριότητα κινδυνεύουν επίσης να αναπτύξουν τη νόσο.

Προκειμένου να εντοπιστούν τα αίτια της νόσου, η έγκαιρη διάγνωση των κιρσών στα πόδια είναι πολύ σημαντική. Άτομα με οικογενειακό ιστορικό της νόσου θα πρέπει να ελέγχονται τακτικά, ακόμη και αν δεν υπάρχουν συμπτώματα. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα, αυτό πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό.

Όπως και με άλλες ασθένειες, οι κιρσοί που «πιάνονται» στα αρχικά στάδια μπορούν να αντιμετωπιστούν πολύ πιο αποτελεσματικά.

Ο ασθενής καταφέρνει να αποτρέψει την ταχεία ανάπτυξη της νόσου και την εμφάνιση εξαιρετικά αντιαισθητικών και πολύ επώδυνων κόμβων στα άκρα.

Τα σημάδια των κιρσών μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Αίσθημα βάρους στα πόδια, το οποίο αυξάνεται σημαντικά ακόμη και με την παραμικρή επιβάρυνση, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και όταν είστε εντελώς σε ηρεμία.
• Οίδημα που σχηματίζεται στο κάτω μέρος του ποδιού, γύρω από τον αστράγαλο και το πόδι.
• Πόνος στα πόδια, που εκδηλώνεται ως θαμπός πόνος, κράμπες, αίσθημα «διαστολής» των ιστών από το εσωτερικό και κάψιμο, ειδικά μετά την άσκηση.
• Η εμφάνιση θρομβοφλεβίτιδας, δηλαδή μια φλεγμονώδης διαδικασία στο τοίχωμα ενός αγγείου που είναι γεμάτο με θρόμβο αίματος.

Καθώς η νόσος εξελίσσεται, τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων γίνονται ευρύτερα και λεπτότερα και σχηματίζονται μεγάλοι κιρσοί. Μπορούν να εντοπίζονται σε διάφορα σημεία (οι αιμορροΐδες είναι μια ειδική μορφή κιρσών), αλλά είναι ιδιαίτερα αισθητές και επώδυνες στα κάτω άκρα. Εάν η νόσος παραμεληθεί, ο ασθενής δυσκολεύεται να κινηθεί, υποφέρει από συνεχείς πόνους, η υγεία του επιδεινώνεται και η απόδοσή του μειώνεται.

Χωρίς θεραπεία ή αν γίνει λάθος επιλογή, οι κιρσοί μπορεί να έχουν εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και να οδηγήσουν στην ανάπτυξη πολλών επικίνδυνων επιπλοκών.

Στάδια της νόσου

Τα συμπτώματα των κιρσών εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου.

Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, λαμβάνονται υπόψη 6 στάδια της νόσου:

• Επίπεδο 0 – η αρχή της νόσου, όταν ο ίδιος ο ασθενής μπορεί να μην υποψιάζεται καν ότι είναι ήδη άρρωστος. Δεν υπάρχουν εξωτερικές εκδηλώσεις, αλλά ένα άτομο παραπονιέται τακτικά για πόνο και βάρος στα πόδια, κράμπες και πρήξιμο που εμφανίζονται τη νύχτα μετά από την παραμικρή προσπάθεια. Τα σημάδια της νόσου μπορεί να μην ανιχνεύονται ακόμη και με πλήρη εξέταση, αλλά η εκδήλωσή τους μπορεί να αναμένεται ανά πάσα στιγμή.
• Στάδιο 1 – Σε αυτό το στάδιο, εκτός από την ενόχληση του ασθενούς, στα πόδια εμφανίζονται φλέβες αράχνης ή ακόμα και ένα δίκτυο από αυτές. Εάν επισκεφτείτε έναν γιατρό για μια ολοκληρωμένη διάγνωση και ξεκινήσετε τη θεραπεία, μπορείτε να αποτρέψετε την ανάπτυξη μιας πάσχουσας ασθένειας και να διατηρήσετε την ομορφιά και την υγεία των ποδιών σας.
• Στάδιο 2 – θεωρούνται κιρσοί. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρατηρείται μια ολόκληρη σειρά σημείων - από τη συνεχή ενόχληση του ασθενούς έως την ανάπτυξη διεσταλμένων φλεβών και το σχηματισμό όζων κάτω από το δέρμα των άκρων. Μετά την καταπόνηση, το περπάτημα με τακούνια ή το να κάθεσαι ακίνητος για πολλή ώρα, τα συμπτώματα και τα εξωτερικά συμπτώματα χειροτερεύουν σημαντικά.
• Στάδιο 3– Η κατάσταση του ασθενούς επιδεινώνεται καθώς στα υπάρχοντα συμπτώματα προστίθεται οίδημα. Συνήθως εξαφανίζεται μετά από μια νυχτερινή ανάπαυση, αλλά το βράδυ τα πόδια του ασθενούς πρήζονται έντονα και πονάνε ξανά. Το οίδημα οδηγεί σε στασιμότητα των θρεπτικών συστατικών, το δέρμα σκουραίνει, πρήζεται και πονάει. Οι φλεγμονώδεις διεργασίες αναπτύσσονται σταδιακά από μικρές περιοχές σε μεγάλες πληγείσες περιοχές. Η μόλυνση έχει ως αποτέλεσμα ερυσίπελας με επιφανειακές βλάβες που είναι πολύ δύσκολο να επουλωθούν. Στο σώμα εμφανίζονται λευκές περιοχές ατροφικού δέρματος, οι οποίες στη συνέχεια απειλούν να εξελιχθούν σε τροφικά έλκη.
• Στάδιο 4 – Η κατάσταση του ασθενούς περιπλέκεται από την εμφάνιση τροφικών ελκών, τα οποία μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να επουλωθούν με επιτυχία.
• Επίπεδο 5 – μη επουλωτικά τροφικά έλκη. Η γενική κατάσταση του ασθενούς δεν είναι ικανοποιητική.

Μια σωστά διεξαχθείσα διάγνωση των κιρσών στα πόδια βοηθά στον εντοπισμό όχι μόνο της ίδιας της νόσου, αλλά και του σταδίου της νόσου. Όσο μικρότερο είναι, τόσο πιο εύκολη είναι η θεραπεία και τόσο πιο γρήγορα μπορεί να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα.

Πιθανές επιπλοκές

Οι προχωρημένοι κιρσοί μπορεί να επιπλέκονται από έκζεμα και θρομβοφλεβίτιδα.

Εάν η ασθένεια δεν αντιμετωπιστεί ή χρησιμοποιούνται ακατάλληλα μέσα, μπορεί να περιπλέκεται από τα ακόλουθα προβλήματα:

1. Τροφικά έλκη. Είναι επώδυνα, αντιαισθητικά, μπορεί να εμφανίσουν σοβαρή φλεγμονή και είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Εάν η αιτία δεν εξαλειφθεί, μπορούν πάντα να ανοίξουν ξανά.
2. Οξεία μορφή θρομβοφλεβίτιδας των επιφανειακών φλεβών.
3. Φλεβοθρόμβωση.
4. Αιμορραγία από οζίδια που σχηματίζονται από αραιωμένα αγγεία με κιρσούς. Προκύπτουν από σχισίματα στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, τα οποία οδηγούν σε μαζική αιμορραγία. Εάν δεν σταματήσει έγκαιρα, η απώλεια αίματος μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να αποβεί μοιραία.
5. Θρομβοεμβολή, δηλαδή η αποκόλληση ενός θρόμβου αίματος και η μεταφορά του μέσω της ροής του αίματος σε άλλη θέση, όπου μπορεί να εμφανιστεί θρόμβωση. Εάν εισέλθει σε ένα μεγάλο αγγείο, όπως η πνευμονική αρτηρία, η εμβολή μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα ή θάνατο.
6. Γαλακτώδες ή μπλε οίδημα. Αυτές οι καταστάσεις υποδεικνύουν βλάβη σε διάφορα αιμοφόρα αγγεία, προκαλούν σοβαρή ταλαιπωρία, προκαλούν την ανάπτυξη τροφικών ελκών και μερικές φορές μπορεί να οδηγήσουν στην έναρξη του θανάτου των ιστών λόγω έντονης διαταραχής της διατροφής. Σε ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό του άκρου.

Διαγνωστικές μέθοδοι

Η κύρια διάγνωση των κιρσών στα πόδια είναι η μέθοδος υπερήχων Doppler. Αυτή η μέθοδος επιτρέπει στον γιατρό όχι μόνο να ανιχνεύσει διεσταλμένες φλέβες, αλλά και να αξιολογήσει την κατάσταση των βαλβίδων των βαθιών και επιφανειακών φλεβών και να προσδιορίσει την παρουσία θρόμβων αίματος ή άλλων σχηματισμών στον αυλό των αγγείων.

Η διαδικασία είναι ανώδυνη για τον ασθενή. εκτελείται σε ύπτια ή πρηνή θέση. Μερικές φορές ο γιατρός ζητά από τον ασθενή να υποβληθεί σε μια πρόσθετη διαδικασία ενώ στέκεται για να εντοπίσει βλάβες που είναι αόρατες σε διαφορετική θέση.

Δεν απαιτείται προετοιμασία για την εξέταση.

Επιπλέον, ο ασθενής μπορεί να συνταγογραφηθεί περαιτέρω εξετάσεις και εξετάσεις. Είναι σημαντικό να κάνετε μια εξέταση αίματος που να δείχνει την κατάσταση του υγρού και την τάση του να σχηματίζει αυξημένο σχηματισμό θρόμβων.

Χαρακτηριστικά της θεραπείας

Μετά τη διάγνωση των κιρσών στα πόδια, ο γιατρός επιλέγει την κατάλληλη θεραπεία ανάλογα με το στάδιο της νόσου.

Όλοι οι τύποι επιδράσεων στην ασθένεια μπορούν να χωριστούν ως εξής:

1. Συντηρητικός.
2. Χειρουργικός.

Οι τελευταίες μέθοδοι χρησιμοποιούνται όταν η νόσος είναι ήδη προχωρημένη και δεν μπορεί να επιτευχθεί θετικό αποτέλεσμα με συντηρητικές μεθόδους. Σε αυτή την περίπτωση, οι πληγείσες φλεβικές περιοχές αφαιρούνται χειρουργικά. Απαιτείται ειδικός ρουχισμός συμπίεσης αμέσως μετά τη διαδικασία. Τυπικά ο ασθενής επιτρέπεται να επιστρέψει στο σπίτι εντός μιας ημέρας από την επέμβαση.

Εάν η ασθένεια εντοπιστεί εγκαίρως, μπορείτε να καταφύγετε σε μια συντηρητική μέθοδο. Αυτά περιλαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, σκληροθεραπεία ή πήξη με λέιζερ και συμπίεση.

Η επιλογή της φαρμακευτικής αγωγής εξαρτάται από πολλούς λόγους και επομένως επιλέγεται ξεχωριστά για κάθε ασθενή από τον θεράποντα ιατρό.

Τις περισσότερες φορές, ο κατάλογος των φαρμάκων περιλαμβάνει αντιπηκτικά, δηλαδή ουσίες που αραιώνουν το αίμα και εμποδίζουν το σχηματισμό θρόμβων αίματος, καθώς και αντιφλεγμονώδη φάρμακα για τη θεραπεία της φλεβίτιδας και την πρόληψη της εξάπλωσής της.

Η σκληροθεραπεία είναι μια διαδικασία κατά την οποία μια ειδική ουσία εγχέεται σε ένα αγγείο, η οποία προκαλεί τη συγκόλληση των τοιχωμάτων των αγγείων. Σχηματίζεται μια ουλή, το άρρωστο αγγείο «σβήνει» από την κυκλοφορία του αίματος και πεθαίνει με την πάροδο του χρόνου και διαλύεται. Δεν υπάρχουν πλέον ίχνη από τα προηγούμενα υπάρχοντα μπλε αγγεία ή «αστέρια» στην επιφάνεια του σώματος. Η διαδικασία είναι πολύ γρήγορη και δεν απαιτεί αναισθησία.

Εάν χρειάζεται να αφαιρεθούν μεγαλύτερα αγγεία, χρησιμοποιείται η μέθοδος της πήξης με λέιζερ. Για το σκοπό αυτό, εισάγεται ένας ειδικός οδηγός φωτός σε μια φλέβα με τοπική αναισθησία, ο οποίος οδηγεί μια δέσμη λέιζερ. Κυριολεκτικά κλείνει το αγγείο και προκαλεί πήξη του αίματος μέσα σε αυτό. Ως αποτέλεσμα, πεθαίνει ακριβώς όπως τα μικρότερα αγγεία στη σκλήρυνση.

Η χρήση ενδυμάτων συμπίεσης συνταγογραφείται από γιατρό, ο οποίος επιλέγει επίσης τον τύπο και την κατηγορία του προϊόντος. Η χρήση ενός τέτοιου μέσου μπορεί επίσης να είναι προληπτική. Για αυτό χρειάζεστε ειδική (όχι ιατρική!) καλτσοποιία. Είναι κατάλληλα για ευάλωτα άτομα που περνούν πολύ χρόνο στα πόδια τους ή κάθονται ακίνητοι.

Πρόληψη

Ένας δραστήριος και υγιεινός τρόπος ζωής είναι η καλύτερη πρόληψη κατά των κιρσών.

Η ανάπτυξη κιρσών μπορεί να προληφθεί ακολουθώντας τις ακόλουθες συστάσεις:

1. χάσουν βάρος. Η παρουσία παχυσαρκίας ή υπερβολικού βάρους συμβάλλει στην ανάπτυξη πολλών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των κιρσών.
2. Εξαλείψτε την υπερβολική πίεση στις φλέβες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που προκαλούνται από έντονες αθλητικές δραστηριότητες. Οι κύριοι «προβοκάτορες» είναι η άρση βαρών, το bodybuilding και το τένις.
3. Σταματήστε να φοράτε καθημερινά άβολα παπούτσια με πολύ ψηλά τακούνια. Θα πρέπει να φορεθεί μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. παπούτσια με χαμηλότερο και πιο σταθερό τακούνι είναι κατάλληλα για καθημερινή χρήση.
4. Αποφύγετε να χρησιμοποιείτε κάλτσες και εσώρουχα με ελαστικές ταινίες που πιέζουν τα αιμοφόρα αγγεία. Τα πράγματα με λαστιχάκια είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα.
5. Αποφύγετε τα μεγάλα ζεστά μπάνια, τις επισκέψεις σε λουτρά και σάουνες και την παραμονή στο άμεσο ηλιακό φως.
6. Το κάπνισμα μπορεί να είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν σε διαταραχές του κυκλοφορικού συστήματος και επομένως πρέπει επίσης να αποφεύγεται.

Η μέτρια άσκηση, οι τακτικοί περίπατοι, η διακοπή της εργασίας ενώ στέκεστε ή κάθεστε για να περπατήσετε λίγο ή να κάνετε αθλήματα θα σας βοηθήσουν να διασφαλίσετε ότι δεν θα έρθετε ποτέ σε επαφή με αυτήν την επικίνδυνη και δυσάρεστη ασθένεια - τους κιρσούς.